Krijgsgevangen
Het werd een dramatische vlucht. De C-V van piloot Van Liempd en waarnemer
Vrins wordt neergeschoten. Wat er daarna precies gebeurde is nog steeds
onduidelijk. Van Liempd stak als teken van overgave zijn handen omhoog,
maar werd neergeschoten. Vrins, gewond aan zijn hoofd, werd wel krijgsgevangen
genomen. Hij kwam een paar dagen later terecht in het Durchgangslager
Oberursel, in de buurt van Frankfurt. Half juli wordt hij ontslagen en
keert terug naar Nederland.
Naar Engeland...(I)
Nog geen jaar later kreeg Vrins een eerste kans om in Engeland te komen.
Als student mijnbouwkunde kwam hij in contact met zijn vriend ir.J.Bijl.
Die woonde in Schipluiden. Van daaruit zou de Westlander 'Nooit Volmaakt'
de oversteek wagen. Bram van der Stok was
één van de andere opvarenden. De mannen verzamelden zich
in Zierikzee en voeren naar Wissekerke. Het was een maanloze nacht op een
spiegelgladde zee. De monding van de Oosterschelde kwam in zicht. Toen
sloeg het noodlot toe. In het donker liep het schip vast op een zandbank.
De volgende ochtend werd het schip ontdekt door een Duitse patrouille.
Die controleerde het schip amper. Slikte het verhaal van de schipper dat
de boot bij hoogwater was losgeslagen. En vetrok.
Toen de Westlander bij vloed vlot kwam voer ze naar Bergen op Zoom.
De Engelandvaarders stapten op de trein naar huis.
Naar Engeland... (II)
Bijna twee jaar later waagde Vrins een tweede poging. Het plan was
om een lichte boot te verbergen in het ruim van de al eerder gebruikte
Westlander. Maar liefst acht personen zouden gaan. Het merendeel studievrienden
aangevuld met een stuurman. Op 2 maart 1943 vertrokken ze uit Hellevloetsluis.
De controle van een Duitse patrouille verliep probleemloos.
In het Haringvliet werd de motorvlet uit het ruim gehesen.
Het werd een barre tocht over een onstuimige zee. Bijna allemaal werden
ze zeeziek. De motor begaf het. Aan het gehesen zeil hadden ze door de
harde westenwind niets. Een torpedootbootjager van de Kriegsmarine
ontdekte hen de volgende ochtend.
Wat volgde waren langdurige ondervragingen en uiteindelijk voor allen
het transport naar Vught. Vrins wist tijdens dit transport te ontsnappen.
Van de zeven anderen overleefden vijf de oorlog niet.
Naar Engeland... (III)
Hoe vastbesloten was Theo Vrins? Al op 23 augustus 1943 waagde hij
een derde poging. Met veertien anderen zou het in een vluchtboot naar Engeland
gaan. De boot werd meegesleept door de al eerder gebruikte Westlander.
Door het Haringvliet ging het buitengaats. En opnieuw een onstuimige zee,
hoge golven, zeeziekte en een afslaande motor, die kort daarop in de golven
verdween. De boot dreef terug naar de Hollandse kust, raakte lek. Met man
en macht werd er gehoosd. Een Duits konvooischip bracht de Engelandvaarders
uiteindelijk naar Den Helder.
Gratie
Via het Amsterdamse Huis van Bewaring aan de Weteringeschand en het
Oranjehotel in Schevingen kwamen de vluchters in kamp Vught. Van daaruit
ging het naar Utrecht. Op 27 april 1944 veroordeelde het Marinekriegsgericht
hen wegens Feindbeguenstigung tot verschillende straffen. Vrins
kreeg de doodstraf. Generaal Christiansen verleende hen echter als reserve-officier
gratie. Zijn straf werd omgezet in vijftien jaar tuchthuis.
Theo Vrins overleefde de oorlog. In 1937 kwam hij via de Landmacht terecht bij de LuVA. Van 1948 tot 1957 maakte Vrins deel uit van de Koninklijke Luchtmacht. Mijnbouwkundig Ingenieur en drager van de Bronzen Leeuw, Theodoor Johan Vrins overleed na een slopende ziekte op 22 juni 2000 in Den Haag.